Je zal het maar hebben. Dat je huis op een portaal staat rechtstreeks vanuit de onderwereld. Wat?!?
Het was een oneindige stroom aan dolende zielen. Een spiralende portaal vanuit de grond omhoog, zelfs nog aangevuld door wat leek op een snelweg vanuit de vierde dimensie waarop allemaal entiteiten richting dit huis kwamen. Nou, dan zit je niet rustig op je bank!
Deel één: verschuiving van de onderwereld
De oorsprong lag in een lang verloren geschiedenis van ver voordat dit huis er stond. Op deze plek was verering geweest van een donker beeld, een halfgod. Vele offers werden er gebracht. Deze halfgod kreeg hierdoor bestaansrecht en floreerde op alle aandacht. Dit is eeuwenlang zo geweest en creëerde een magneet voor dolende zielen die niet wisten dat ze overleden waren. Een steeds sterker wordende magneet voor onbewuste entiteiten. Allemaal -hoppa- zo de woonkamer in…
Met het hart van het huis vol stress en een ware roep om rust, ben ik stapje voor stapje gaan doorvoelen waar ik er verandering in kon krijgen. De snelweg van dolende zielen zomaar blokkeren zodat ze niet meer binnen konden komen, voelde niet goed. Ik wilde graag iedereen een betere richting op helpen en niet juist meer de vergetelheid in. Met een krachtige intentie op ondersteunende liefde, kon ik al veel hulp inbrengen tussen de entiteiten. Daardoor was er direct meer rust.
Moeder Aarde heeft, nadat ik het vroeg, deze hele onderaardse snelweg verplaatst naar een andere plek in ruimtetijd, ergens waar het geen extra schade zou toedoen aan anderen. En ergens waar het aangesloten kon worden op een soort levensboom met vele aftakkingen, als verschillende wegen naar vele Heelkamers. Zodat alle zielen naar heling en hulp worden gebracht, precies afgestemd op hun eigen frequentie en zielendoel.
Na deze stap voelde het huis al veel lichter, vrolijker en sterker. Er kwam een beschermende laag om het huis. Zachtheid en liefde aan de binnenkant, met een reflecterend schild aan de buitenkant. Geen enkele dolende entiteit zou nu nog het huis in kunnen komen. Mooi om te voelen dat het huis dit als vanzelf deed. Ik hoefde het idee, of de vorm, niet eens aan te reiken. Wat we samen diep hebben verankerd is de ‘Nieuwe Aarde’ onder het huis. Nu wordt de plek gevoed door liefdevolle Aarde-energie en kan met gemak alles wat niet meer dient, afvloeien terug de Aarde in.
Dat was deel één, want nu ik de stroom van entiteiten gestopt had, kon ik eindelijk het huis gaan leegmaken.
Deel twee: het ware schoonmaakwerk
Er waren wel twintig zielen (!). Stuk voor stuk zich niet bewust van het feit dat ze overleden waren. Sommigen wisten van de aanwezigheid van de anderen; sommige niet. Door het inbrengen van grenzeloze liefde, kamer voor kamer, kwam ik in contact met deze bange zielen. Ze durfden zo lang niet weg te gaan omdat ze niet wisten dat het ergens anders veel fijner zou zijn. Dan kan je met recht zeggen; arme ziel…
Ik liet ze hun eigen overlijden aanschouwen en dat deed veel. In wat eigenlijk een nadoodse regressie-sessie werd, begeleidde ik ze naar het vertrouwen om hulp te aanvaarden en eindelijk te gaan. Ik voelde keer op keer een golf van dankbaarheid me overspoelen. Wat is dit toch schitterend werk.
In de woonkamer, badkamer, werkkamer en gangkast, slaapkamer en op de zolder. Overal ben ik geweest en overal was het merkbaar lichter toen ik er weer wegging.
Eindelijk was dit weer een juichend huis! Er kwam ook blijdschap en dankbaarheid vanuit het huis naar me toe en dat voelde prachtig. De dame die het huis bewoont kon direct verschil voelen en durft nu weer te gaan slapen op haar slaapkamer, iets dat ze al in geen maanden had gedurfd.
Wat een verandering!
Commentaires