Een storende stadsmuur

De voordeur op de Bornhovestraat grenst direct aan de stoep. Ik zet mijn fiets aan de overkant op slot en neem het witte hoge pand eens goed in me op. Voel ik al iets? Even afstemmen.

Het is eind oktober en dit schitterende huis staat leeg. Een te koop bord hangt aan één van de ramen op de bovenverdieping. Behalve dat het een historisch pand is en dat het fijn zou zijn als het verkocht werd, weet ik verder nog niks. En dat is de beste manier om een energetische huisreiniging te starten: open-minded en nieuwsgierig.

Verborgen parel

Ik krijg een rondleiding door het lege huis en verbaas me over deze verborgen parel hier in Zutphen. Wat is het schitterend! En groot! Een balzaal als keuken, prachtige tuin, historische kelder en verdieping na verdieping laat lichte, ruime kamers zien. Hier kan een groot gezin met veel plezier hun leefruimte van maken!

Werkelijk een juweel, midden in het oude centrum. 

Waarom is er dan toch nog maar zo weinig belangstelling geweest? Het is een interessante vraag die ik verder ga uitdiepen.

Tijdens de rondleiding hoor ik dat er lange tijd een echtpaar heeft gewoond dat het huis met veel aandacht en liefde in volle glorie heeft hersteld. Zij werd echter ziek en is uiteindelijk overleden, waarmee hij uiteraard met een groot verdriet thuis zat. Nadat hij is verhuisd kwam er een gezin in wonen, met de nodige strubbelingen tussen hem en haar, resulterend in een scheiding.

Ik voel hoe het thema ‘uit elkaar, splitsing, scheiding’ samenhangt met de energie van het huis. Hiermee ga ik aan de slag.

Trots huis

Dit huis is lang geleden gebouwd tegen de stadsmuur aan. Later is het uitgebreid en bouwde men het huis uit aan de andere kant van die muur. Er is nog een deel van de stadsmuur zichtbaar in de woonkamer (schitterend!) en de oude muur maakt een belangrijk deel  uit van het fundament en structuur van het huis.

Na een eerste opschoning, waarbij ik acht zielen uit de kelder help vertrekken (waaronder de overleden vrouw van eerder), loop ik naar de stadsmuur. Zittend op de vensterbank in de woonkamer stem ik me energetisch af.

Direct krijg ik contact met de essentie van het huis. Een hoog, wit, statig mensfiguur laat zich aan me zien, trots en met een mannelijke energie. Kordaat, hij weet wat hij wil. Interessant genoeg lijkt zijn rechterhelft (arm, been) slap te zijn. Erbij te bungelen.

Deze figuur is zo lang, dat ik hem vraag zich even iets te verkleinen zodat hij op een stoel voor mij kan komen zitten. Dat doet hij en ik zie een heer van adel voor me zitten, met hoed en een verfijnde wandelstok met zilveren knop waar zijn slappe rechterhand op rust.

“Die muur moet weg!”

Zijn niet-levendige kant laat me zien dat het huis zich niet één geheel voelt. Er stroomt geen vitale energie van voren naar achteren door het huis. En dat blijkt te kloppen; er is een scheiding.

Ik vraag; “Hoe voel je je?” Direct komt er een heftig antwoord met stemverheffing. “Die muur! Die oude muur is zo’n grote verstoring! Ik word erdoor gespleten en ik wil er niks mee te maken hebben. Kan die stadsmuur niet weg??”

 Ik leg uit dat dat niet gaat. De muur is deel van de structuur van het huis, van de botten zogezegd.

Wetende dat er mensen uit elkaar zijn gegaan in dit huis, is dit zeer interessant. Als het huis zich gespleten voelt heeft dat effect op de mensen die er wonen…

Stadsmuur in stukken

Omdat ik nieuwsgierig ben naar de essentie van de stadsmuur nodig ik die ook uit om erbij te komen. En ook al is zijn energie slepend en depressief, toch ziet dat er heel grappig uit.

Er komt een lange sliert binnen. Als een trein bestaande uit allemaal stukjes stadsmuur die achter elkaar aan werden gesleept. Als het geheel tot stilstand komt, botsen al die stukken tegen elkaar op.

Net een scene uit een tekenfilm!

Van depressief naar trots

De muur voelt heel depressief en zwaar. Lamlendig. Hij heeft zo ontzettend veel ellende gezien! Zoveel vechten, veldslagen, ellende, dood. Hoe kan hij zich ooit nog vrolijk voelen?

Empathie helpt, maar wat vooral helpt is mijn uitleg over het nu. Ik vertel over 2024, hoe we nu niet meer vechten hier. Hoe we de mooie oude muur tegenwoordig graag uitlichten met speciale lampen. Dat er toeristen komen kijken naar het mooie oude Zutphen met de schitterende stadsmuur. Mensen wandelen met een gids door de stad en bewonderen de schoonheid.

Terwijl ik dit uitleg voel ik een verschuiving komen. Het gaat van zwaar naar licht, van depressief richting trots. Ineens ziet de muur zichzelf in een ander licht.

Ik vertel hem: “Ja, je wordt gewaardeerd! En je speelde een hele belangrijke rol in het ontstaan van de stad. Door jou waren mensen veilig binnen de muren en konden ze hun leven opbouwen. Je gaf ondersteuning aan het stadsleven, en letterlijk ook ondersteuning aan de huisjes die tegen je aan werden gebouwd. Nu nóg ondersteun je vele huizen. En dat is hartstikke belangrijk! En zeer welkom.”

Trots en blijdschap golft door de woonkamer.

Samen sterk

De heer op de stoel voelt het ineens ook. Trots verbind hij zich met de stadsmuur, heel sterk en met een golf van blijdschap. Er ontstaat nieuw inzicht en een hechte vriendschap. Het huis is zo groots en fijn, dankzij de oude muur!

“Sámen staan jullie statig en sterk. En dit samen maakt het huis één huis!”

De rechterarm en –been van de heer worden weer vitaal. De energie van het hele huis kan dus weer stromen. Blijdschap en ondersteuning voelen ze allebei, een hernieuwd verbond en samenwerking. Dit is van groot belang!

Ik laat ze het SAMEN een hele tijd voelen om het te verankeren.

Wie komt hier wonen?

Het is goed zo. De essentie van de stadsmuur vertrekt weer uit mijn energetische ruimte. “De verbinding blijft,” roept de heer van het huis hem na – en ik voel daarbij zoveel dankbaarheid! Krachtig en prachtig.

Voordat ook de heer van het huis teruggaat naar zijn plek, nodig ik nog even de nieuwe bewoners uit. Op dit punt weet natuurlijk nog niemand wie dat gaan zijn, maar de energetische verbinding kan zeker al worden gemaakt. En ik ben benieuwd hoe het huis reageert.

Ik vraag: “Heb je er zin in dat er weer een gezin komt wonen, een familie? Die samen is en samen blíjft, in verbinding is, en met liefde en plezier hier samen woont?”

JA!! Daar heeft het huis heel veel zin in.

We laten de bewoners binnenkomen en dat brengt direct een brede glimlach en een grote vreugde. Er komt een gezellig groepje mensen binnen – het aantal kon ik niet goed waarnemen – en zij zijn ongelooflijk blij om het huis te zien. Direct dansen ze met het huis in een kring, hand in hand. Ik voel heel veel plezier in mijn buikgebied. Schitterend toch!

Na mijn hartelijke dank voor het maken van deze energetische verbinding vertrekt het gezin en gaat de essentie van het huis terug naar zijn plek. Zo is mijn energetische werkruimte weer leeg.

Waarnemen is fundamenteel

De kracht die ik heb gevoeld met het verschuiven van de verstorende energie naar vreugdevolle ondersteuning, was fenomenaal. Het was zo fundamenteel om dit waar te nemen en daarmee de levensenergie weer te kunnen helpen stromen in het héle huis.

Ik ben ervan overtuigd dat het nu een zeer vitale en bruisende plek is om te wonen.

Een genot om te mogen doen, deze huisreiniging!